Klaas in de penarie (de vertaling)

I

neens kreeg ik deze week telefoon. Oom Klaas aan de lijn. Helemaal ontredderd belde hij mij, omdat hij overwoog er mee te stoppen.

Nu was dat telefoontje eigenlijk onverwacht, want het contact met oom Klaas is wat verwaterd. Zo kreeg ik bijvoorbeeld vorig jaar geen cadeau in mijn schoen gestopt. Meneer was kwaad over mijn onthullingen.

Tot gisteravond. Snikkend vertelde hij mij dat hij eigenlijk geen zin meer had en de hele biznis maar over wilde geven aan broer Gerrit, beter bekend als Santa Claus. Hij zag het niet meer zitten om als een houten Klaas telkens zijn leven te riskeren, door met een paard op glibberige daken te balanceren om de cadeaus voor kinderen in schoorstenen te mikken.

Want oom Klaas had klachten gekregen. Eén keer was een moeder vergeten om het vuur in de open haard te doven, zodat de Barbie die kleine Ellie zou krijgen, overbleef als een verkoold stukje plastic. Pa was op moe kwaad, moe op oom Klaas en kleine Ellie ontroostbaar.

Een andere keer was een vader vergeten om de schoorsteen te laten vegen, zodat Henkies pleemobiel brandweerset vast kwam te zitten en het huis tot de grond toe af brandde. De brandweer zelf had de grootste lol tijdens het blussen, Henkie iets minder. En de verzekering wilde ook nog eens niet uitkeren!

Dan heb je nog het probleem dat de meeste huizen tegenwoordig centrale verarming… eh verwarming hebben. En als alle deuren van het huis potdicht op slot zitten, dan moet oom Klaas wat.  Wat vervolgens het probleem oplevert, dat je door de politie wordt gezien als een notoire inbreker…

Oom Klaas heeft al heel wat uurtjes rondgebracht in een kamertje van anderhalf bij twee meter. Om dan met een schimmel opgesloten te zitten is geen pretje kan ik u vertellen. Vooral niet als die verrekte knol, eh dat beest, eh dier, tien kilo aan wortels op gekauwd heeft. Dan lijkt dat kamertje van anderhalf bij twee meter ineens op een ander klein kamertje…

Toen oom Klaas eens een keer een busje toiletverfrisser bij zich had werd hij door de politie ook nog eens verdacht van het in bezit hebben van verboden wapens. Nee, dat Sinterklaas spelen gaat je niet in je koude kleren zitten!

“Maar het ergste Jan, is dat er klachten over mijn personeel zijn binnengekomen” barstte oom Klaas in tranen voor de telefoon uit. “En nu hebben ze allemaal last van een identiteitscrisis van heb ik jou daar! Ik kan het niet meer aan!”

Volledig overstuur vertelde oom Klaas dat de verschillende Pieten niet meer met elkaar door één deur konden. Zwartmakerij onder de Pieten is aan de orde van de dag. De ene Piet speelt de andere Piet de Piet toe (die er natuurlijk niets mee te maken heeft) en tot overmaat van ramp zijn sommige Pieten ook nog in staking, omdat oom Klaas volgens hen hun veel te gevaarlijk werk laat doen.

Je zal maar eens met zak en al achter een dakgoot blijven hangen. Vreselijk pijnlijk (aan de zak), vreselijk gênant als je broekje gescheurd is - want met dit koude weer is dat geen pretje – en de brandweer de grootste lol, want ja, zo’n Piet in zak en as, is een leuk verzetje..

“En er zijn Pieten, die uit de kast gekomen zijn” snibde oom Klaas. “Vroeger, ja vroeger was het gemakkelijk. Piet was zwart, ook al leek hij verdacht veel op ome Willem. Maar tegenwoordig.. De ene Piet wil als een regenboogje doorgaan, de ander voelt zich helemaal happy als stroopwafel en weer een andere Piet is ineens een kunstenaar en tovert een Mondriaantje op zijn gezicht.”

“Dan heb ik ook nog te maken met Pieten, die verslaafd geworden zijn aan de rook van dieselauto’s” snotterde oom Klaas onverminderd door. “Ze moesten beter weten! Dieselroet kun je beter niet op je gezicht smeren.”

“Jan” verzuchte oom Klaas “Ik heb het zo te pakken van al deze problemen, dat ik gedurende de hele dag van de bisschopswijn heb zitten te nippen! Ik ben eergisteren zowat met paard en al in de sloot beland! En de politie was er wéér bij en heeft me opgepakt wegens openbaar dronkenschap! Ik was maar al te blij dat mijn paar geen twintig kilo wortels gehad heeft!”

“Nee, als het zo moet heb ik er geen zin meer in. Dan kan de stoomboot richting oudijzerboer, mijn schimmel voor  altijd op stal bij oom Loeks en hang ik mijn tabberd aan de wilgen. Ik ga lekker aan de daikiri in Torremolinos.”

Ik had het te doen met oom Klaas, zo kende ik de oude baas helemaal niet. “Wat gaat u dan doen met de Pieten?” vroeg ik hem. “Tja” zei oom,  “tja. Wellicht dat ze bij PostNL aan het werk kunnen. Ze zijn tenslotte reuzegoed met het inpakken en bezorgen van pakjes. En anders moet ik ze de WW insturen.”

“En ome Gerrit, kan die ze dan niet gebruiken?” vroeg ik met enig tact aan oom Klaas. “Nee, jongen, dat gaat niet.” bromde Klaas “Ten eerste wil hij dat gedoe met de Pieten niet en ten tweede heeft meneer elfjes in dienst. En mijn schimmel wil hij ook al niet, want dat geeft teveel aanslag op de arrenslee. En dan hebben we het maar niet over die rendieren.”

Kortom, oom Klaas had het even helemaal gehad met het voor goedheiligman spelen.

“Maar de kleine kindertjes dan?” vroeg ik oom Klaas voorzichtig. “Wat moeten die nu? Zij hebben hun schoentje gezet en verwachten dat u komt. Vol verwachting klopt dat hartje van ze, dat ze ook dit jaar iets van de Sint krijgen!” “En”, zei ik, “een kinderhand is gauw gevuld.” “Hmm, maar de cadeaus die die snotneuzen vragen, worden al maar duurder” bromde oom Klaas. “Nog even zo doorgaan en ik ben failliet! En dan moet ik mijn toevlucht zoeken tot ramkraken.  En je weet wat dát betekent!”

Ja, daar  had oom klaas wel gelijk in. Maar ik deed nog maar eens een poging om hem om te praten. “Denk eens aan Henkie, die een stoer yo-kai horloge vraagt, of aan kleine Leroy, die helemaal wild is van de star wars lego. En Aïsha dan, die zo graag een Frozen sneeuwpop wil, of Binky, het meisje dat zo goed op uw paard heeft gepast en nu dol op Lalaloopsy is? Wilt u dat jonge grut dan zo teleurstellen? Het is toch een feest voor kinderen en het maakt u toch niet uit welk kleurtje de kindertjes hebben?”

“Dan kunt u de Pieten toch ook wel weer in het gareel krijgen? Zeg gewoon met de vuist op tafel Makkers, staakt uw wild geraas! Dreig met uw zak. En anders moet de roe er maar over hoor!” Even werd oom Klaas stil voor de telefoon. “Bedankt” zei hij nog. Daarna was de lijn verbroken. En gelukkig kan ik u melden dat ik oom Klaas vandaag heb gezien. Met twee Pieten.